Zaterdag 11 juni, 9 u., kerk Ekeren-Donk, 39 deelnemers en 2 straffe gidsen staan klaar voor ons havenbezoek dat ons, zo blijkt later, 124 km verder zal brengen na heel wat omzwervingen.
Gezien onze chauffeur door omstandigheden een 20-tal minuten te laat op de afspraak
verschijnt, neemt Danny van deze gelegenheid gebruik om ons, in plaats van op het einde van de toer, nu al een geschenkje te overhandigen dat hij van de havenautoriteiten heeft losgepeuterd.
Als ik hier verder de chronologie niet helemaal correct volg moet ge uw verslaggever hiervoor excuseren omwille van te weinig notities genomen. Zoals bekend noemt onze haven sinds enkele weken officieel de ‘Port of Antwerp-Bruges’, maar er werd ons beloofd dat we het vandaag op Antwerpen zullen houden, zo gemakkelijk komen wij niet op de parking.
We vertrekken via de Waaslandtunnel of door de Antwerpenaar beter bekend als de
‘konijnenpijp’. We rijden via een eerste deel van onze chemiecluster en het dredgingbedrijf
Deme, passeren aan de overzijde het Groot Rietveld richting Kallo om uiteindelijk aan de Kieldrechtsluis te komen, waar we vanop de bovenverdieping een mooi zicht krijgen op zowel het sluiscomplex als op het achterliggende havengebied. Het is grootste sluis ter wereld met een breedte van 68 meter, een lengte tussen de sluisdeuren van 500 meter en een diepte van 17,8 meter, kortom groot genoeg om de grote containerreuzen te ontvangen.
Mits een korte rit belanden we bij de grootste containerbehandelaar in Antwerpen
MSC PSA European Terminal (MPET), waar trouwens mijn zoon Tom actief is. Ook daar worden we na de nodige controles en een kleine vertraging maar met de nodige egards ontvangen op de hoogste verdieping en krijgen we een mooi zicht op de 3 km lange laad- en
loszone. We zouden rond deze terminal veel en grote cijfertjes kunnen geven, maar laat ons onthouden dat het zonder meer indrukwekkend was. Na de onvermijdelijke groepsfoto en een kleine koffie- en frisdrankpauze konden we onze tocht verderzetten. We rijden dan via de zone waar men enkele weken geleden tot consensus is gekomen over een nieuw te bouwen dok, dat trouwens nog geen naam heeft, nabij Doel onze volgende tussenstop. Danny moet daar even enkele Nederlandse vrienden voorbij de verdwijnpaal loodsen en tracht daarbij nog een schnabbeltje te vangen maar … het blijven Nederlanders, ze begrepen al snel dat het een grapje was. Hoog tijd om via de Liefkenshoektunnel de rechteroever te bereiken en naar onze lunchplek Hechi te rijden op de Luithagen, kortom spijs en drank tot 14 u. Als Vik op de bus stapt is iedereen er gewoonlijk al en kunnen we onze tocht verderzetten. Via de A12 gaat het richting Zandvliet en kruisen we het Schelde-Rijnkanaal naar Combinant, een spoorterminal waar heel wat trafiek uit de Antwerpse Chemiecluster behandeld wordt. Deze cluster is trouwens de grootste in Europa en de op één na grootste ter wereld na Houston. We zien hier alle grote namen de revue passeren Basf, Bayer, Evonik etc.
Tussen al dat groot geweld maken we onze laatste stop en schakelen we enkele tandjes terug naar de ‘enclave’ Lillo met zijn fort, zijn waterbusstop en … gelukkig zijn café.
Hoog tijd om huiswaarts te keren met bijzondere dank aan Frank de organisator, maar ook en vooral aan onze geweldige chauffeur en, last but not least, aan onze twee topgidsen Danny en Rik die, mogen we wel zeggen, voor wat de haven betreft, in de Champions League spelen.

Paul