Pentekeningen Willy Bogaerts
Deze maand: Pentekeningen Willy Bogaerts
De meesten onder ons hebben Willy Bogaerts gekend. Duivel doet al in onze KWB. Jarenlang was hij de illustrator in onze Galm. Vaak grappig en altijd “raak”. Speciaal voor de kaft van de Galm heeft hij vele pentekeningen gemaakt van bekende zichten en gebouwen in Ekeren-Donk en omgeving.
Dankzij de samenwerking van onze webmaster Chris Fagard en Gilberte Bogaerts zijn nu een hele reeks van deze pentekeningen gescand. Hieronder laten we reeds enkele van zijn meesterwerkjes zien.
Bedankt Gilberte en Chris.
Fietstocht naar linkeroever
Donderdag 21 april; onder een stralende zon verzamelen 12 sportieve fietsers op de parking van Hof de Bist voor hun jaarlijkse uitstap naar linkeroever. Met het vooruitzicht van een Rodenbach met garnalen is de stemming reeds gezet. Dwars door Merksem naar de fietsersbrug over het Albertkanaal, en dwars door Park Spoor Noord gaat het richting nieuwe fietsersbrug over de Italiëlei, waar nu eindelijk na vele jaren een deftige brug werd geplaatst om met de fiets veilig af te dalen naar het Eilandje. Het heeft ettelijke jaren bloed, zweet en tranen (+ enkele ongevallen) en vooral veel geld gekost om er iets deftig van te maken. Herinner u de zgn. roltrap die nooit echt zijn rol heeft kunnen vervullen wegens te onpraktisch en te gevaarlijk.
Enfin via de kaaien dan naar de veerboot waar de oversteek wordt gemaakt naar het beloofde terras. En omdat de liften van de voetgangerstunnel voor de zoveelste keer weeral buiten gebruik zijn (kan het eens ergens wel in orde zijn?) zijn er nu 2 veerboten in dienst.
Snel snel naar radio Minerva waar een gezellig plaatsje in de zon op het terras wordt ingepalmd, en de beloofde Rodenbach de dorstigen kan laven; met garnalen uiteraard.
Op de terugweg wordt een andere route gekozen, langs de Londenstraat, Mexicobrug en fiets-o-strade tot Ekeren. Weeral een gezellige en sportieve namiddag voor velen; de kille noorderwind als enige spelbreker kon de pret toch niet bederven.
Tot volgende keer!
André
In memoriam voor Carlos Dewulf Leiva
“Een in memoriam voor Carlos Dewulf Leiva”
Op vrijdag 25 maart vond de begrafenisplechtigheid plaats van Carlos Dewulf Leiva.
Heel veel mensen wilden hem een laatste eer bewijzen. Vrienden en familie, mensen van de brandweer in België en Chili, maar ook veel mensen van De Donk en ook van onze KWB.
Carlos kennen we van de legendarische KWB-barbecues in een oude tent in de hof van de oude Pastorij. (In de tijd dat er nog geen sprake was van een Zorgbedrijf).
Carlos stelde voor om eens een ‘Chileense barbecue’ te houden, met een riant stuk ‘vliesj’ zoals hij dat alleen kon uitspreken, overgoten met ‘Chileense saus’ en vooral met de 1 liter flessen goedkope Chileense wijn, die we voor een prijsje aan de man en de vrouw brachten.
De dag ervoor had het hard geregend en het terrein lag er vol modder bij. Die avond en die nacht staan in het geheugen gegrift van al diegenen die het mochten meemaken. De, toen nog volledig onbekende maar verraderlijke, Chileense wijn deed zijn werk en er ontstond een sfeer waarbij men efkens het gewone leven vergat. Chique damesschoentjes bleven steken in de modder en sommigen moesten elkaar ondersteunen om nog thuis te geraken mét of zonder schoenen. Iemand heeft zijn roes moeten uitslapen in de St.-Lucaskliniek.
Dankzij Carlos was deze ‘Chileense barbecue’ uitgegroeid tot een legendarisch moment in onze KWB.
Maar Carlos De Wulf zou je ook een beroemde Donkenaar kunnen noemen. Hij is o.a. door de koning benoemd tot Ridder in de Kroonorde. Dit voor zijn verdiensten om de armere bevolking in zijn moederland Chili bij te staan. 160 oude brandweerwagens en allerlei materiaal heeft hij losgepeuterd van de Belgische brandweer en naar Chili laten verschepen. Maar ook nog ziekenwagens, medisch materieel, allemaal in containers naar Chili. Verschillende KWB’ers hebben ook meegeholpen aan zijn inzamelacties.
Wij willen als KWB eer bewijzen aan deze uitzonderlijk sociale en geëngageerde man en onze deelneming betuigen aan zijn echtgenote Agnes en zijn kinderen Ann, Jeron en Elke bij het overlijden van haar echtgenoot en hun vader.
Vik
Oud(er) worden…
Oud(er) worden…
Mijn kleindochter vroeg onlangs: “Opa? Jij bent nu al zó oud…, oud worden, is dat moeilijk?”. Ik slikte even, keek in de poppetjes van haar ogen en wist even niet wat te antwoorden. “Nee hoor…” Ik zag dat ze niet tevreden was met mijn antwoord, maar haar aandacht werd alweer getrokken door iets anders. Bij mij bleef die vraag echter hangen. Is dat moeilijk? Kan je dat oefenen en zo ja, hoe dan?
Toen dacht ik aan onze vereniging. De populatie van KWB bestaat uit, laten we zeggen, ietwat oudere mensen. Als je de levensjaren van onze leden zou optellen (neen, ik ga dat niet doen) kom je op een onwaarschijnlijke hoeveelheid en diversiteit aan ervaring en hopelijk wijsheid. Daarom leek het me leuk en interessant aan jullie die vraag te stellen: “Oud worden, is dat moeilijk? Kan je dat oefenen en zo ja, hoe dan?”.
Wij zouden het héél erg fijn vinden indien jullie ons zouden aangeven hoe je op een fijne manier oud kan worden, wat is daarvoor nodig, wat draagt daaraan bij en wat niet? Help ons daarbij. Jullie kunnen je reactie sturen naar frankmathys@telenet.be. Wij zijn benieuwd! Hopelijk kan jullie input ook gebruikt worden voor een stukje in een volgende Galm. Of geeft het je stof tot antwoord indien je kleinkind je ook die vraag zou stellen ��.
Frank
Bezoek Centraal Station Antwerpen 6 mei 2022
Bezoek Centraal Station Antwerpen 6 mei 2022
Yep, weer een nieuwe leerrijke uitstap!
Op vrijdag 6 mei staat een bezoek met gids gepland aan het Centraal Station Antwerpen. Ook wel bekend als ‘De kathedraal van de spoorwegen’ of voor de Antwerpenaren: ‘De Midden Statie’.
Omdat we geen idee hebben van de belangstelling hiervoor, hebben we voorlopig slechts één gids geboekt. Deze kan maximaal 20 personen meenemen.
De rondleiding start aan de Pelikaanstraat nr. 3 en duurt 2 uur, van 10 tot 12 uur. Daarna kan in het station zelf of in de buurt iets gedronken of gegeten worden.
De plek is uiteraard heel simpel te bereiken: met auto of fiets, maar véél eenvoudiger nog met trein of tram (lijn 2 of 3, vertrek aan Carrefour Schoten).
Indien jullie belangstelling hebben voor deze interessante uitstap, gelieve te mailen naar frankmathys@telenet.be.
Voor de gids rekenen we 8 € per persoon. Te betalen op de gekende rekening KWB Ekeren Donk. Betaling geldt als definitieve inschrijving.
Frank
Nieuwjaarsreceptie in ‘t voorjaar
Verslag voorjaarsreceptie
Zaterdag 19 maart, wij hadden er zin in…
Temeer omdat het lang geleden was, omdat wij van gezellig samenzijn houden, het paperassengedoe rond corona wegviel, we de vermaledijde maskers konden weglaten, we weer een zeer grote hoeveelheid foto’s hadden klaarstaan, etc.
‘s Middags werd de zaal voorbereid en ging de kookploeg in ‘De Goesting’ aan de slag voor de hapjes.
Steeds spannend: hoeveel leden gaan er opdagen? Wanneer inschrijven niet nodig is blijft dat een vraagteken tot op het laatste moment.
We moesten er ons geen zorgen over maken, reeds ruim vóór 19 uur stroomden de mensen binnen. Apero was ruimschoots voorzien en we werden bijgestaan door twee leuke, ietwat schuchtere Chiromeisjes, die wat krap bij kas zaten voor hun kamp.
In totaal telden we een 70-tal vrienden. De hoeveelheid hapjes en snacks leek onuitputtelijk, zij waren bijzonder smakelijk en erg mooi gepresenteerd. Hartelijk dank aan alle koks!
Ook Femma en Okra waren present. De leden die, wegens sluiting van KWB Ekeren-Bunt waren overgestapt naar KWB Ekeren-Donk, leken daar geen spijt van te hebben. In zijn speech besteedde Vik aandacht aan de mensen die er jammer genoeg niet (meer) bij konden zijn, aan de gepasseerde periode, aan de toekomstige initiatieven en dat op zijn eigen onnavolgbare wijze.
Een bestuurslid (Frank) en zijn echtgenote Rita werden in de bloemetjes gezet voor hun inzet voor onze afdeling. Zij vielen compleet uit de lucht, want waren de enigen van het bestuur die niet op de hoogte waren. Zij hadden er deugd van.
Daarna werd nog aan iedereen een geschenk in de vorm van een KWB-pen uitgereikt om Vaderdag te vieren. De moeders mochten meegenieten.
Geregeld werd van tafel verwisseld, zodat we gelegenheid ten over hadden met iedereen bij te babbelen.
Een geslaagde avond!
Het bestuur
Weekend met kookploeg in Monschau
Verslag kookweekend in Monschau
Vrijdagmorgen 11 maart, mooi weer, schrale wind, ideaal om de duiven te lossen richting Monschau. Aan de oevers van de Rur, door de meesten bekend van de vakwerkhuizen en het ‘Rotes Haus’, is een ochtendwandeling mooi meegenomen.
Waar is de tijd dat we naar de onderwijzer luisterden die de parabel van het mosterdzaadje vertelde. Fraulein Brünnhilde van de Senfmühle ging met de schup rond om eens te laten proeven van dit minuscule basisingrediënt. Mosterdzaad is de meest intense van alle specerijen, nog meer dan peper. Het mosterdzaad zelf heeft geen smaak of geur zolang het niet gebroken is en droog wordt bewaard. Smaken en geuren ontwikkelen zich pas na bevochtiging.
Kenmerkend aan de mosterdplant zijn de felgele bloemen. Een mosterdveld waarvan de planten in bloei staan ziet eruit als een felgeel tapijt, vergelijkbaar met een veld koolzaad. Mosterd wordt gemaakt met verschillende soorten mosterdzaad. Gele mosterd zorgt voor een milde smaak en zwart mosterdzaad (eerder zeldzaam) en bruin mosterdzaad zijn soorten die zorgen voor de scherpe smaak en het pittige aroma van de mosterd. Het overgrote deel van het mosterdzaad komt uit Canada, waar het op enorme oppervlakten wordt geteeld.
Mosterdzaad wordt bevochtigd met azijn. Na het weken wordt het zaad vermengd met het zout en dan verder gebroken, grof gemalen en/of fijngemalen in een historische mosterdmolen van 1882. In vroegere tijden via een watergemaal, tegenwoordig aangedreven met een elektromotor.
De één met een mosterdpot, de andere met een fles aquavit met mosterdsmaak, maakt niet uit, tijd om koers te zetten naar ’De Lange Man’, onze stek in Rohren, boerendorp in de buurt van Monschau.
Na het avondmaal kwam een zielenherder, neef van Frans Van Echelpoel zaliger, nota bene, ons nog een bezoekje brengen. De kapelaan had zijn meid Annet voor een midweek naar Andalusië gestuurd. Beetje teambuilding met collega-meiden om de batterijen op te laden was aan de orde. Och Here, pastoorsmeiden hebben het tegenwoordig ook niet onder de markt!
Het mooie gedicht ‘WAT HELPT’, echt een instant klassieker, van de onlangs overleden Stijn De Paepe kreeg de volle aandacht en als beloning kregen we een natte zegening met een verdacht uitziend kwispelobject.
Gezegend goed en wel kwam good old Willy, meesterverteller, te berde met een resumé van de laatste 20 bijeenkomsten van de kookploeg. Reporter ter plaatse heeft er nog maar 3 meegemaakt. Niks dan positieve reacties van de opgehaalde herinneringen.
Stond dag 1 in de ban van de Senf, dag 2 had een bezoek aan het openluchtmuseum van het Rijnland in Kommern in petto. Nogal vroeg kwamen we aan een immense lege parking. Dat wekte nogal wat argwaan, maar hogerop verscholen in de bossen was er wel degelijk de inkomhal.
Gründliche CSF-controle met pas erbij en nodige mondmaskers om het openluchtmuseum van den Otto einzutreten. Troepjes kippen o.l.v. fiere hanen verwelkomden ons in het openluchtmuseum. Via Luc C., de ‘lingua gallinae’* machtig zijnde, wisten we dat hun gekakel ons diets wilde maken: “Kom maar mee, we laten jullie zien waar u uw ei kwijt kan”.
Het uitgestrekte domein bevat een 70-tal gebouwen (oude boerderijen/molen/ambachtenateliers…). Geen replica’s, wel oorspronkelijke ontmantelde constructies en hier terug opgebouwd. Imkers/wagenmakers/smid(se)… Goed om weten hoe onze voorouders het aan boord legden in vroegere, soms barre tijden.
De Rijnlandse geschiedenis in de periode Franse Revolutie tot WO II is hier mooi uitgebeeld. De Vlaamse uitvinder Leo Baekeland heeft hier zelfs een heel paviljoen. Zijn uitvinding bakeliet heeft een grote verandering in de maatschappij teweeggebracht. Velen van ons (de naoorlogse plastiekgeneratie) hebben nog met de bakelieten telefoon naar het lief gebeld.
Stilaan welletjes, de ene al rapper dan de andere moe geslenterd. De terugtocht werd aangevat in gespreide slagorde naar het hotel waar een goed gevuld buffet klaarstond.
Zondag, 13 maart, na een stevig ontbijt, werd koers gezet naar Ovifat in de buurt van Butgenbach/Robertville.
Van burcht Reinhardstein aan de Warche hadden de meesten wel notie. Een rondleiding was gepland met gids Christa, van origine een Stabroekse kokkin, omgeschoold tot melkmeisje. Opgericht zo een 750 jaar terug door de adellijke familie Metternich aan een belangrijke invalsweg van de Hoge Venen, naar Duitsland. Aangezien alle huisvlijt uit de streek van Malmédy richting Duitsland hier voorbij moest, hadden de kasteelheren hun zaakjes knap bijeen met de vereiste tolgelden.
Een zekere Overloop, historicus en zonderling, is in 1965 begonnen met de heropbouw van de ruïne met hulp van ambachtslieden en vrijwilligers uit de streek en heeft hier de rest van zijn dagen doorgebracht en heeft er zelfs zijn laatste rustplaats. De prof had vrouw en kroost (en comfort) in Brussel achtergelaten om hier als een soort heremiet zijn dagen te slijten in een middeleeuwse burcht.
Wandtapijten brachten de EPC-waarde in de woonruimte een paar punten omlaag. Nogal wat harnassen en ander wapentuig laten vermoeden dat het in die tijd ook niet altijd koek en ei was. Ingrid kreeg zelfs de eer plaats te nemen aan de schandpaal.
De privékapel, met oude kazuifels en beeltenissen, is zeker een bezoekje waard. In de woonkamer van de laatste kasteelheer trok een plank met opgestijfde lonten in de was gedrenkt onze aandacht. Bleek dat dat een goedkope manier was om licht te maken. Gevatte opmerking van Jean-Pierre over het ontstaan van de zegswijze: ‘iemand met een kort lontje’. Gids Christa heeft tijdens de rondgang nog één en ander opgestoken van geschiedenis-expert Willy. Stilaan tijd om nog rap een gerookte forel met bijbehorend kasteelbier te nuttigen en huiswaarts te keren.
Geslaagd weekend, met dank aan Hugo en Riet en de animatoren van dienst voor hun inzet.
*(taal van het pluimvee)
Jaak
Bezoek aan het havenhuis
