In de voormiddag maken we onder begeleiding van een gids een historische stadswandeling gecombineerd met volksverhalen. We starten stipt om 10h00 aan het bureau voor toerisme, Grote Markt 44.
Na 2 uur zijn we daar terug en begeven ons naar Brasserie Tamboerke, Grote Markt 7. Daar wordt een middagmaal voorzien met voorgerecht, hoofdschotel en dessert, zijnde: • tomaat mozzarella of duo van kaas/garnaalkroketten; • zalm op vel gebakken met bearnaisesaus of Ierse steak met champignonroomsaus (incl. frietjes of kroketjes); • dame blanche. Na de maaltijd begeven we ons naar het Meduceum. Dat staat voor Medisch Educatief Museum en vertelt de rijke geschiedenis van de ziekenzorg in de Kempen, maar ook de levensloop en realisaties van Dr. Paul Janssen (Janssen Pharmaceutica). Dit museum kan enkel in groep én onder begeleiding van een gids bezocht worden. De grootte van de groep is daar beperkt tot 15 personen, dus hebben we 2 gidsen voorzien. Het bezoek aldaar duurt anderhalf uur. De hele dag, inclusief alle gidsen (voor- én namiddag) én de inkom voor het museum én de volledige middagmaaltijd kunnen wij aanbieden voor slechts 40 € per persoon. Enkel de drankjes moeten door eenieder apart worden betaald. We zullen vooraf inventariseren hoeveel van elk gerecht de Brasserie moet voorzien. Qua vervoer opteren we voor betalend parkeren in de ‘Turnova Parking’, Baron Frans DuFourstraat 13, zijstraatje van de Grote Markt. Daar dien je, omdat we langer dan 5 uur blijven, een dagticket te betalen: kost = 12 €. Zoals gewoonlijk zullen we carpoolen en kan deze laatste kost eventueel verdeeld worden. Het carpoolen op zich dien je zelf onderling af te spreken. (Er is een grote gratis parking ‘Stadspark’ aan de Papenbruggestraat aan de Ring, maar dat is zeker 15 à 20 minuten stappen tot aan de Grote Markt!) Gezien we stipt moeten vertrekken om 10h00 stellen we voor redelijk voortijdig in Turnhout aanwezig te zijn; het is beter nog een toilet- of koffiestop te voorzien in één van de vele cafés.
Jawel, het werkjaar zit erop! Leuke manier om dat te vieren en blijgezind de vakantie in te stappen was natuurlijk de BBQ. 40 inschrijvingen, enkele minder dan vorig jaar, maar sommige notoire deelnemers waren dan ook al op verlof. Tijdens het aperitief werd alles verder door traiteur Olivier klaargemaakt. Toch knap in je eentje een lekkere maaltijd verzorgen voor 40 man! (Pas vanaf 50 heeft hij naar eigen zeggen een extra persoon nodig) Vik blikte, na een ingetogen moment voor de personen die niet meer bij ons waren, terug op de talloze activiteiten van het afgelopen jaar, ditmaal zelfs onderbouwd door cijfermateriaal. Hij vermeldde alsook de initiatieven voor 2023/2024 die in de pipeline zitten. Ook het feit dat onze KWB volgend jaar 100 jaar bestaat kwam even ter sprake. Alhoewel ook andere leden hun steentje bijdroegen, waren het toch vooral Jan en Philomena die onvermoeibaar (nu ja) iedereen van allerlei natjes voorzagen. Een geslaagde avond, weeral flink bijgebabbeld en genoten van een mooie diversiteit aan vlees en slaatjes. Voor foto’s verwijzen we, buiten deze hier ingesloten, naar onze website. Frank
Om 13.30 uur: Officiële inhuldiging van de site De Nobele Donk in aanwezigheid van Els van Doesburg, voorzitter Zorgbedrijf Antwerpen, Koen Palinckx, districtsburgemeester, Annemie Plompen, schepen van senioren en vertegenwoordiging van de directie van Zorgbedrijf Antwerpen. Aansluitend receptie en een petanque-initiatie.
Van 14 tot 17 uur: Rondleidingen in de assistentiewoningen. Vertrek aan de infostand met info over alle diensten van Zorgbedrijf Antwerpen: dienstencentra, thuisdiensten (poetshulp, huishoudhulp-gezinszorg, thuisverpleging …), serviceflats, vervoer, kortverblijf, woonzorgcentra …
Om 16 uur: Optreden van Margriet Hermans
Programma zondag 7 mei
Van 11 uur tot 12 uur: Lezing huisapotheek door Kristel Somers
Om 12 uur: Feestelijke lunch
Vanaf 13 uur: petanquetoernooi door Okra
Van 12 tot 16 uur: live-uitzending van Radio Minerva
Van 14 tot 14.30 uur: Optreden van Jeugdkoor Rejoice
Om 15 – 16.30 uur: Optreden De Vierkante meter. De grootste ambiance op ‘t kleinste podium! 4 muzikanten op een mobiele kar. Alles hebben ze bij. Ze rollen binnen en ’t is meteen feest!
Het hele weekend doorlopend:
De Verenigingen van de Nobele Donk bieden allerlei lekkers aan en organiseren activiteiten: Big Band, KWB, Samana, Femma en Okra
Uitreksel GvA: Complex Nobele Donk eindelijk compleet: verenigingen en senioren vinden elkaar op vernieuwde site
Naar jaarlijkse gewoonte ging de kookploeg ook dit jaar weer op weekend. Achteraf gezien een beetje te laat gepland en daardoor een te late datum … maar Taco nam het initiatief en we vertrokken uiteindelijk met 8 koppels naar Scharendijke in Zeeland.
Samenkomst vrijdagmiddag in La Plaisanterie op Brouwershaven, waar we al het eerste hapje deelden. Namiddag ging onze eerste wandeling over de dijk uit de wind van het ene strandcafé naar het andere. De sfeer zat er al goed in, alleen jammer dat er emmertjes en schepjes ontbraken.
De volgende dag belandden de helft per auto en de andere helft per fiets uiteindelijk allemaal in het stadje Zierikzee. Willy legde ons uit hoe het kwam dat sommige scheve huizen naar voren leunen. In het museum haven kregen we een uitgebreide uitleg over boten restaureren en zelfs een rondvaart. In het stadhuis museum werd ons verteld dat de ingang naar de Schelde en dus naar Antwerpen vroeger via de Oosterschelde en dus via Zierikzee verliep. Een andere bron van welvaart van de stad was de plant Meekrap, die verbouwd, gedroogd en gemalen werd tot een rood poeder voor het verven van wol en katoen.
Als we de fietsers tegen het lijf lopen, dan hebben ze net hun ijsje binnen.
De zon scheen blaren, waarschijnlijk het zonnigste weekend van dit voorjaar, iedereen ziet rood en we zitten op het terras van ons hotel tegen de avond. Komt daar plotseling een officier binnen van het Belgisch leger, de man zit met een serieus probleem en belt zijn specialist om raad. De man is nog maar net weg en er komt een deftige dame aan onze tafel zitten, die de kelner helemaal door het lint jaagt. U begrijpt wel hoe onze avond is verlopen.
Zondag eindigde ons weekend in weer 2 groepjes.
De eersten gingen oesters eten in Yerseke en we hoorde zeggen dat het lekker was.
De rest deed nog een fietstochtje richting Dreischor om wijn te proeven aan de Wijnhoeve. Onderweg komen ze bloembollenvelden tegen en die werkmannen vertellen: “Dat is enkel voor de knollen, niet voor de bloemen”.
En zo eindigde ons weekend weer met een tevreden ploeg over een zonnig en top weekend.
Bezoek aan de stoomstroopfabriek ( gelieve vijfmaal kort na een uit te spreken)
Dit jaar gaat het oostwaarts naar Haspengouw met zijn rijke leem- en kalkgrond, de uitgelezen fruitstreek. Een leuke afwisseling na Oudenaarde en Diksmuide. Niet dat we iets hebben tegen dat zogezegd “benepen” volkje met zijn spraakprobleem van “g” en “h”.
Ook niet het uitgelezen ogenblik om daar een of andere Emissiezone of het Ventilusproject te gaan bezoeken en daar tante Zuhal tegen het lijf te lopen in de “Reisduif” waar kaartende bejaarden en knorrende boeren het laatste mestactieplan bekritiseren naast de tapbiljart.
Nee, terzake nu. Stipt om kwart voor negen vertrekt het KWB gezelschap richting Borgloon. Driver-captain Jozef zet zijn gezelschap na een dik uur af op de site van de Loonse stroopfabriek. Na de koffie splitsen we ons in twee groepen voor een uitleg met gids. Nu enkel Jan mee is in ons gezelschap (Joris, Piet en Korneel ,ook mannen met baarden zijn thuisgebleven) moeten we geen schrik hebben dat ze siroop aan onze baard gaan smeren.
De gids leert ons dat de noeste huisvlijt van de plaatselijke bevolking vanaf 1850 (maken van stroop) een andere wending krijgt door de uitvinding van de stoomketel (industriële revolutie vanuit Engeland). Er komt een snel proces op gang. Voordien wisten de (fruit)boeren van hun overtollig fruit (hoogstam) een lekkere stroop te maken. Dit gebeurde met eenvoudige middelen (koperen stoomketel/pers en sprokkelhout). Bestanddelen waren appel 10% (nodig voor pectine-diksap), peren en suikerbiet. Voor de rest was het lodderig oog van de boer voldoende om te bepalen wanneer de stroop voldoende ingedikt was.
Rond 1850 komt de familie Wijnants op de proppen. Die wisten van wanten en stoken op industriële schaal werd het motto. Een heuse stoomstroopfabriek werd uit de grond gestampt. Technologisch waren ze ook bij de pinken en met eigen kennis, annex industriële spionage in het buitenland waren ze de eersten van de klas. In 1935 was de productie reeds 1,4 miljoen kg stroop. Zelfs het spoor werd aangelegd tot aan de voordeur van de fabriek. Stroop was in die tijden belangrijk. Ge werd er sterk van.
Mooie liedjes blijven niet duren. In de tijden van den expo (58) maakten de mensen kennis met andere gewoonten van voeding en broodbeleg. Niet dat alles wat nieuw beter was, maar de neergang van de stroop begon. De schuld van de multimedia die opkomen, wie gaat het zeggen?
Tijd aangebroken om het middagmaal te verorberen. Een lekkere kom soep en frieten met 3 Loonse balletjes (sommige mannen hadden er een op overschot), gevolgd door een ijsje.
Intussen hadden we ook het zwerk in de gaten. Vanaf de middag soms wat gemiezer. In de namiddag was nog een pittige wandeling gepland. De wandeling ging langs het doorkijkkerkje in CORTEN-staal met zicht op Kuttenhoven. (nvdr: Cortenstaal is ijzer met toevoeging van koper nikkel en chroom, een legering die een bruine coatinglaag krijgt en corrosie resistief is)
Langs de wandelroute een pracht van perenbloesems (vooral laagstam).
Kleurrijke appelbloesems ,dat is voor binnenkort omdat het lenteseizoen met dit kwakkelweer wat laat is. Onderweg nog een mooi kunstwerk gezien op de Bollenberg. Het werk waar het woord “Twijfelgrens” in kan gelezen worden mits u in de juiste invalshoek staat is zeker de moeite waard (kunstenaar Eerdekens)
Af en toe wat gemiezer, maar eens we terug binnen waren voor de broodmaaltijd gingen de hemelsluizen volledig open. Ook de terugreis naar Ekeren-Donk liep perfect op schema .
Hoe de kerkgangers het er vanaf hebben gebracht bij Odulfus weet ik niet. Ze waren waarschijnlijk voor het zingen de kerk uit.
Dank aan de begeleiders Martine en Walter en medewerkers.
Aquafin zuivert huishoudelijk afvalwater, maar produceert géén drinkwater. Onze riolen en zuiveringsinstallaties zorgen ervoor dat het water in Vlaamse beken en rivieren voldoende proper is voor planten en dieren om in te leven.
Verslag van Frank over ons bezoek aan de site …
KWB-leden zijn mensen die oog hebben voor en bezorgd zijn voor de wereld en het milieu waarin men leeft. Daarom is er telkens weer belangstelling voor de maatregelen om voor onze omgeving te zorgen. Om die reden organiseerden wij bezoeken aan De Kringwinkel (circulaire economie), ISVAG (verwerking niet recycleerbaar huishoudelijk afval – van meer dan één miljoen mensen), Tabloo (verwerking en berging van radioactief afval) en dus nu ook weer Aquafin. Aquafin NV is een Belgisch bedrijf, dat verantwoordelijk is voor de prefinanciering, de uitbouw en het beheer van infrastructuur voor waterzuivering in het Vlaams Gewest. Onder deze waterzuiveringsinfrastructuur vallen onder meer rioolwaterzuiveringsinstallaties (waarvan Deurne er slechts één is), pompstations, collectoren en riolen. Hun motto is: propere waterlopen voor de volgende generaties en een leefomgeving in harmonie met water. Op vrijdag 17 maart bezochten we met meer dan twintig leden de waterzuiveringsinstallatie in Deurne, alom bekend vanwege de 2 ‘Paaseieren’ langs de Antwerpse Ring nabij het Sportpaleis. Willy Vanderpoorten was dezelfde gids als diegene die ons bij ISVAG begeleidde en dat stond garant voor een boeiend relaas!
De sessie startte met een meeslepend verhaal over het ontstaan, doel, beheer, financiering en werking van de installatie en de effecten op het milieu. Zijn verhaal werd perfect ondersteund door een mooie en uitgebalanceerde PowerPointpresentatie. De verwerking van alle rioolwater van de ‘extra muros’-gemeenten (zeg maar die buiten de Antwerpse Ring) is al jaren een feit en voldoet nu al aan de eis van Europa om in 2027 alle landen te verplichten gezuiverd afval- en rioolwater terug in de rivieren te lozen. De beste leerling van de klas, waarbij het gigantisch geproportioneerde station gefinancierd wordt via een deeltje van onze waterfactuur. Na de bevattelijke presentatie gingen we het terrein op en konden alle toegelichte delen in werking zien. Het start met een mechanische zuivering, waarna o.a. via biologische zuivering (d.m.v. bacteriën) en de slibverwerking o.a. koolstofkorrels en biogas wordt geproduceerd. Het gezuiverde water wordt dan in het Lobroekdok gepompt, waarna het in de Schelde terechtkomt (waar overigens al lang terug vis in zit). De kwaliteit van het water is van 30% in 1991 tot vér boven de 80% gezuiverd geëvolueerd. Het is absoluut onmogelijk en ook niet onze bedoeling hier alle ins en outs weer te geven. Wij willen enkel nog meegeven dat er zuiver (nog niet drinkbaar) water in de natuur terechtkomt. Slibkorrels worden brandstof voor cementovens en na verdere verwerking actieve koolstof (Norit). Gas wordt omgezet in elektriciteit, cellulose in bioplastic en fosfor in meststof. Alle problemen zijn echter de wereld nog niet uit. Drugs, hormonen en antibiotica spelen nog parten.
Fluo hesjes uit, helmen af en ruim twee uur na aanvang stonden we terug aan de ingang, ons hoofd vol scheikunde en informatie. We beseften welk complex gebeuren dit allemaal is en dat de twee gekende bollen langs de Ring slechts een fractie zijn van dit mega interessante station. Zuiver water is absoluut niet vanzelfsprekend, laten we er zuinig mee omspringen!! Wij kunnen met een gerust hart een rondleiding aanbevelen, het is écht de moeite! Frank
KMSKA een moeilijke afkorting voor het mooiste museum in Antwerpen. Unieke en gedurfde nieuwe indeling met op de gelijkvloers het oorspronkelijke museum en langs boven een module neergepoot met dagverlichting tot beneden, van een staaltje architectuur gesproken. Beide delen zijn gescheiden en slechts toegankelijk via de gemeenschappelijke hal voorin. Zie schets op een van de foto’s van onze gids.
Onze gids een toffe meid, wel stadsgids maar die zich al onmiddellijk opwierp als leek in de kunstwereld. Ze wou bewust de dingen benaderen via een logische weg met simpel boerenverstand. Ja, ze kon het goed verwoorden, want we werden van de klassieke realistische schilderkunst van Rubens en Van Dijk meegetrokken naar de strenge regels van de academie. Door de opstand en weerstand tegen dat soort autoriteit en de komst van de fotografie zou de mens met nieuwe dingen gaan experimenteren. Een van de eerste was James Ensor. Door zijn levensverhaal te vertellen werden zijn werken voor ons bevattelijker en wist zij ons de moderne kunst binnen te loodsen. Het museum zelf doet dat ook door grappige en subtiele toevoegingen.
Uiteindelijk waren die twee uur veel te rap voorbij en het was duidelijk dat dit bezoek alleen maar een voorsmaakje kon zijn om nog eens terug te komen.
Eens buiten had Vic ons warm gemaakt voor een Italiaan in de buurt, waar we in een achterkamer gezellig konden nagenieten van onze uitstap.